Trochę pomijany element garderoby, ale stał się w ostatnim czasie znów modny i używany. W zasadzie cieszy mnie to, bo od kiedy sama zaczęłam je nosić dotarł do mnie praktyczny aspekt tego niedocenianego przeze mnie elementu garderoby. Nie dość, że może fajnie się prezentować dobrana do reszty outfitu to jeszcze potrafi zabezpieczyć przód i tył mojego tułowia, co jest dość istotne gdy człowiekowi lat przybędzie i jakoś tak czasem zimniej w jestestwo.

Odkąd mieszkam w domu częste i nagle wychodzenia na zewnątrz powodowały, zwłaszcza w chłodne czy wietrzne dni z rozpędu wypadałam w samej koszuli, że wiatr i zimno dotkliwie przenikały mój korpus doprowadzając do przechłodzenia a tym samym do szybszego łapania infekcji. No nie da rady.

Ostatnio przeglądając moje zapasy lnów uszyłam kilka kamizelek inspirowanych męską kamizelką garniturową. Kokosowe guziczki dopełniły całości. Kamizelki rozeszły się jak świeże bułeczki. 

Świetny, gruby, sprany len o gramaturze 230 g/m2 (jest sporo grubszy niż odzieżowy) trochę nierówno tkany, z tzw. przeprzędami czyli takimi supełkami idealnie wpisał się w klimat vintage kamizelek.

Aktualnie szyję czarne też w ograniczonej ilości bo przede wszystkim chcę wykorzystać zapasy lnu, który już mam. No i jak widzę ten model kamizelek wejdzie do stałej sprzedaży do sklepu 

[link do kamizelek tutaj] 

Zostawię też Wam kilka inspiracji, które mogą pomóc w wyborze kamizelki lnianej czy też patchworkowej.

Do każdej kamizelki dołączam patchworkowy woreczek z zapasowymi guziczkami.

Długo o nim myślałam, długo leżały kawałki lnu, które pozostały po wcześniejszych szyciach. Już się przymierzyłam z 10 lat temu i uszyłam nawet jeden top na narzutę. Leży nadal nieskończony i coś mi się wydaje, że stanie się jakimś płaszczem lub kurtką.

Lniany patchwork to wyższa szkoła szycia. Owszem wiem, że szyje się z lnu patchworki, techniką pojagi lub bojagi, że jest na świecie sporo osób szyjących patchwork z lnu. Postanowiłam dołączyć do tego zacnego grona.

Z lnem to jest tak, że jak chce się go szyć, to trzeba kroić po nitce. A co jeśli chce się szyć po łuku? No tu można powiedzieć jest wyzwanie, bo zarówno krojenie po nitce jak i szycie po łuku czy skosie wymaga znajomości materiału i technik szycia. Zarówno jeśli chodzi o szycie stebnówką czy overlockiem. 

Ale mam już w palcach wyczucie jak szyć len, wszak szyłam tuniki szwami bieliźnianymi i to wszystkie elementy łącznie z kieszeniami czy rękawami. Lubię wyzwania i trudne zakręty ha ha ha, a najlepiej radzę sobie właśnie na lewoskrętach XDD

Sawtooth - tak się nazywa ten blok patchworkowy i w sumie to najmniej ważne, bo prezentuje się znakomicie. Zwłaszcza gdy użyć fajnych kolorów.

I tak:

Turkus, granatowy i taki zgaszony błękitny. Tłem jest len off white, z którego uszyta jest cała bluzka

Pudrowy róż - ten w środku, liliowy i oberżyna

Orange, kurkuma i zieleń szałwiowa

Kurkuma, natural (taki bardziej złoty, ale bez złotej nitki) i zieleń mchu

Szary, oberżyna pudrowy róż - na żywo wyglada jeszcze lepiej

Kurkuma, czerwony i zieleń szałwiowa - uwielbiam takie kontrasty w patchworku

 I jak się widzą takie bluzki? Myślę, że nie dość, że na upały to jeszcze wyjątkowy urok patchworku nadał im bardzo fajnego wyglądu. Do letnich stylówek, szortów, zwiewnych spódnic (uwaga te też się pojawią w sklepie) szerokich lnianych spodni.

Wszystkie są w rozmiarze L, ale to taki krój, że dobrze leży na M i S, gdyby jednak ktoś chciał mniejszą to zapraszam na maila: biuro@domartystyczny,pl

A dostępne są w sklepie domartystyczny.pl  

PS i moje vintage'owe wieszaki wreszcie się przydały :)

Może niekoniecznie ze starych, ale z takich, które były niedokończone, zbyt małe, albo po prostu nie sprzedały się. Czasem zdarzało mi się zrobić coś na spontanie, co odłożyłam na kiedyś tam. Ostatnio robię przegląd wszystkich moich rzeczy, wyrobów gotowych, tkanin, zaczętych projektów i postanowiłam wykorzystać wszystko to co już powstało.

Kamizelki patchworkowe czy pikowane są od jakiegoś czasu bardzo modne i wygodne. Sama taką posiadam i też zrobiłam ją z pikowanej narzutki, którą kiedyś uszyłam. Na tej bazie zrobiłam konstrukcję kolejnych kamizelek i tak powstały dwie wielkości M i L. Takie kamizelki mogą być lekko oversizowe, luźniejsze, ale najlepiej jak są takie akurat.

Uszyłam kilka modeli, które chcę Wam zaprezentować:

Pierwsza to był pikowany obrus ze ścierek z haftami, biorąc pod uwagę wiek tego projektu to ok. 2009 rok, kiedy zaczęłam swoją przygodę z hafciarką, trzeba przyznać, że prawie vintage.

Odpowiednio skrojona wykorzystująca elementy haftu, wyszła naprawdę fajna, vintage'owa i urocza. 

Kolejna to patchwork niemowlęcy z moim ulubionym motywem patchworkowym Lecące Gęsi. Ale nie leżał mi, bo to nie jest tak, że w patchworku wszystko ze sobą wszystko się fajnie łączy.

Po wykrojeniu, uszyciu i wykończeniu go delikatną lamówką kamizelka wyszła tak.

Heksagony to trudny model do szycia. Jest kilka technik szycia heksów, ale tu szyłam z całych elementów. Też swoje odleżał, zawiera fragmenty z lnu i spód (podszewkę) czarną w biały maczek.

Ostatnia kamizelka to narzutka, którą uszyłam wiele lat temu i nawet świata nie ujrzała. Zrobiłam na tej narzucie aplikację kury i bardzo fajnie prezentowała się np. jako kilim, ale spód tej narzuty to przecudnej urody tkanina Art Gallery Fabrics, która po prostu powinna być widoczna. Uszyta kamizelka jest dwustronna, więc można sobie na luzie dopasować do letniej outfitu.

Wszystkie są dostępne w sklepie, który też przeszedł pewne zmiany, zapraszam do odwiedzenia www.domartystyczny.pl

Dyskretne lniane czy bawelniane zaslonki u nas nazywane ZAZDROSTKAMI w świecie noszą nazwę CAFFE CURTAINS,  co można przetłumaczyć jako zasłonki kawiarniane. Wieszane w oknach i drzwiach kafejek nie zabierały światła, a zapewniały intymność osobom siedzącym przy stolikach.

Podobną zresztą funkcję spełniają w kuchennych czy łazienkowych oknach filtrując odpowiednią ilość światła i oddalając wzrok ciekawskich.

Sama takowe posiadam w łazience oraz w kuchni. W tej drugiej, choć nie mam gapiów za oknem to jednak ilość słońca kierowanego z południowego zachodu służy jedynie amarantowym koleusom.

Zazdrostki czy zasłonki kawiarniane sprawdzą się idealnie  w każdym wnętrzu. Ich nieco sielski look sprawia, że są dekoracyjne a zarazem spełniają funkcję dyskretnej osłony przed światem zewnętrznym.

Jakie tkaniny najlepiej sprawdzą się na małe zasłonki? Zdecydowanie najlepsze będą jasne, lekko prześwitujące, dające dyskretny cień.

Oczywiście wiecie, że mam na myśli LEN. Tkaninę o wielu "twarzach" bowiem może to być lniana siateczka, len o cienkim i nieregularnym splocie. Ale może być też grubszy len lub len RĘCZNIE TKANY.

Wzory które też idealnie sprawdzą się na oknie to kratka, paski, grochy, kropki - te bardziej nadają się do wnętrz rustykalnych, romantycznych, sielskich, choć widywałam takie w nowoczesnych mieszkaniach. Połączenie sielskich elementów z nowoczesnymi jest często dosć zaskakujące, ale w efekcie "zmiękcza" styl.

Len zmiękczany prosty, surowy..

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez @cafecurtains

Istotną cechą lnu jest to, że doskonale wkomponuje się w każde wnętrze. Niegroźne mu style i stylizacje. Pognieciony czy uprasowany odnajdzie się w towarzystwie glinianego garnka jak i szlachetnej porcelany. Idealnie skomponuje z drewnianą łyżką jak i designerskimi dodatkami.

Nie znam drugiej takiej tkaniny, której uniwersalność i ponadczasowość jest absolutnie bezdyskusyjna.

Dyskusyjny pozostaje zawsze temat "len się gniecie". 

Zazdrostki vel kawiarniane zasłonki równie doskonale prezentują się ze stylowych koronek, ręcznie dzierganych czy haftowanych (szczególnie efektowny jest haft angielski) ale jeśli znajdziecie jakikolwiek, który wpadnie Wam do serca i oka.... bierzcie i wieszajcie. Okno bowiem to również obraz Waszej duszy, temperamentu i kreatywności.

Wiecie jak to jest łazić po Amsterdamie czy innym RØNNE i gapić się w okna domów i mieszkań. Myślę, że w wielu przypadkach zmieniło stosunek do rodzimych okien odzianych w stylonowe firanki. Ja nadal lubię zaglądać ludziom w okna (i w ogrody he he he), a gdy widzę zazdrostki w oknach jestem prawie pewna, że za nimi kryją się fajne wnętrza.

Zostawiam jeszcze kilka inspiracji z instagrama, zobaczcie jak ten niewielki kawałek tkaniny na oknie jest w stanie zrobić klimat.

A jeśli ktoraś z tych firanek wpadłaby Wam w oko i chcielibyście taką mieć u siebie, to zapraszam do mnie (wersję bojagi i pojagi także czynię).

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez East London Cloth (@eastlondoncloth)

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Alice Gaskell (@alicegrace_england)

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Ever Home Co (@everhomeandkids)

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Mimi Holvast (@mimiholvast)

Patchworkowe shopperki, bardzo wiosenne, kolorowe to nowość w mojej pracowni. Postanowiłam wykorzystać kolejne resztki tkanin, pozostałych po wcześniejszych projektach patchworkowych. Tych resztek, końcówek i ścinków mam naprawdę spore ilości. I są to tkaniny wysokiej jakości, quilterskie, światowych marek np. Art Gallery Fabrics, Robert Kaufmann czy innych. (jak klikniecie w linki, możecie zerknąć jak wyglądają te światowe piękności. 

U mnie co prawda resztki, ale jak Wiecie z resztek można cuda uczynić, co niniejszym prezentuję.

Lubię kolorowe torby, dodatki, ciuchy. Lato sprzyja kolorom i w ogóle chyba trendy w modzie też dążą do  zwiększenia dawki koloru w garderobie. I ja chciałabym te swoje 3-5 groszy dorzucić w temacie. Użyłam podszewek w kratę do każdej torby w innym kolorze, każda też ma wewnętrzną kieszonkę zapinaną na suwak i dość długie uszy. Tak więc i do pracy, i na zakupy, i na randkę, a na plażę też będzie idealna.

Tak więc torby na start, na razie trzy sztuki, która jest najlepsza dla Ciebie? 

patchworkowa shopperka niebieska dostępna TUTAJ

patchworkowa shopperka różowa dostępna TUTAJ

granatowa duża shopperka patchworkowa dostępna TUTAJ

To co? Która najbardziej wpadła Wam w oko? A może poszukujecie jeszcze innych kolorów? Napiszcie w komentarzach, a ja tymczasem udam się do ogrodu w celu zniszczenia wyłażącego rdestowca.

Dzisiaj opowiem Wam historię o niezwykłym zamówieniu. Zamówieniu pełnym emocji, serca, pamięci i wszystkiego tego, co pozostało po bliskiej osobie mojej Klientki. Oto bowiem szyję z rzeczy, które noszą ząb czasu  zatrzymując najczulsze wspomnienia.

Z tkanin, które otrzymałam, z ubrań, rzeczy i ścinków tkanin uszyłam dwa bieżniki na stół, jeden w konwencji bardzo amerykańskiej, bożonarodzeniowy, świąteczny z tkanin, które idealnie wpisały się w ten klimat. Jestem pewna, że na kolejne święta bieżnik ów stanie się niezwykłą dekoracją i niezwykłym wspomnieniem.

Aksamity, welury oraz tkaniny z ubrań i ścinki plus czerwony obrus w gałązki miłorzębu. Boże Narodzenie z tym bieżnikiem będzie piękne.

Tu poleciałam amerykańska klasyką bożonarodzeniową, ale te tkaniny aż się prosiły o taki projekt

Drugi to bieżnik wykonany ze starych, lnianych, ręcznie haftowanych poszewek na poduszki, tak starych, że w niektórych miejscach pojawiły się przetarcia, które wzmocniłam cerując ściegiem stebnowym. Bieżnik został ozdobiony starymi tasiemkami ozdobnymi i tasiemką koronkową. Spód bieżnika to tkanina obrusowa, żakardowa, która doskonale wzmocniła całość.

Ten cudowny haft bzów był bazą wyjściową do zaprojektowania bieżnika.

Ileż emocji niosło dotykanie tych haftów, tkanin, tasiemek i koronek..... dodatkowo zostawiłam ręcznie wyszyte dziurki. Ten haft, choć mocno zużyty jest niezwykły.

Cerowanie maszyną było nieodzowne, te przetarcia nie miały szans na przeżycie.

Trzecią rzeczą jest kosmetyczka uszyta z sukienki w zwierzęcy print oraz tkanin pozyskanych z innych ubrań, które wcześniej wykorzystałam do bieżnika bożonarodzeniowego (nawiasem mówiąc nigdy nie szyłam bieżnika bożonarodzeniowego, tym bardziej przed Wielkanocą, ale ta idea szycia okazjonalnych produktów bardzo mi się spodobała).

Kosmetyczka ze starych sukienek, spodni i ścinków tkanin

Kosmetyczka jest usztywniana, tkaniny użyte do niej są różnej grubości i różnej ciągliwości. Usztywnienie ustabilizowało kosmetyczkę. Dodatkowo doszyłam smycz z karabińczykiem.

Co może powstać, ze starej sukienki, spodni i ścinków tkanin?

Nie będę ukrywać, że metka z motylem nie mogła nie zostać wykorzystana, wszyłam do ją w środek kosmetyczki, podszewka to także część sukienki.

Co myślicie o takim wykorzystaniu ubrań i ścinków tkanin? Czy dla zachowania wspomnień warto takie rzeczy promować? Ja jestem oburącz na tak i bardzo, przebardzo ta idea podoba mi się, choć jako twórczyni tego typu dzieł stwierdzam, że są one znacznie trudniejsze do wykonania niż uszycie patchworku z nowych tkanin, które można dokupić lub dobrać dowolnie. 

Tu ideą było maksymalne wykorzystanie ubrań i ścinków, które otrzymałam od Klientki.

Powiem tak; megawyzwanie, megaemocnonujące i megatwórcze. I jak dla mnie to jest TO!